English
(klik op de afbeelding om het werk groter te bekijken) stuur een bericht naar de kunstenaar
Waar volgens de Natuurwetenschap de mens afstamt van de materie, is in het Hindoeïsme de gehele evolutie menselijk en begeleid door verwanten.
Tempel tegenover Stupa
Liefde werkt chemisch door tot in onze diepste vezels en maakt ons langzaam tot haar evenbeeld. Ik ben zelf het belangrijkste "epigenoom" naast de Zon, de leefomgeving, mijn ouders, leraren etc. Ikzelf breng de veranderingen aan in mijn geërfde lichaam, zodat ik steeds meer mijzelf wordt.
Een schilderij uit de categorie vreemde dromen, waardoor ik begon te begrijpen dat de chemische bindingskrachten een van de vele vormen van zwaarte zijn. Zonder traagheid en binding is er geen zwaartekracht, zo dacht ook Higgs. Waar warmte ontbreekt, ontstaat de zwaarte.
Meer dan alles voel ik de chemie die van buiten mij lieflijk raakt Wie kent niet de werking van strelingen? De buitenwereld werkt en weeft via de zintuigen chemisch tot in je tenen. De echte chemie komt van buiten en opent de door bindingskrachten verstarde lichamen. Niet alleen de Zon weeft, maar de hele omgeving, de opvoeding en, via het zogenaamde epigenoom, ook wijzelf als hoofdverantwoordelijke!
Mensenchemie kan voedselchemie doen opbloeien tot zielewarmte
Warmte, ben je misschien dit of ben je misschien dat? Gerijpt, zie ik als mijzelf: warmte is het allerkleinste warmte is het allergrootste is alles daartussen in.
Zie hoe op de akker de enkele vorm tot tapijt zich breidt. Zie hoe onbespied het leven van boven weerkeert, verrukt, bevreugd. Bouw formules om, spreek ze uit in hogere taal, zeg dat ze kinderen zijn en dat hun ouders wachten.
Zie hoe Aarde en Zon, innig verbonden, hun kind omarmen. Wij noemen ze niet.
Het mes neergelegd, gesloten de kast. Langzaam gaan de ogen open voor de wachtende wereld. Daar is veelheid, bonte veelheid, ongescheiden en gescheiden, meer daar dan hier, familie alles van elkaar. Zorgelijk kijkt de oude garde, blijft liever bij het oude. Het was zo duidelijk en zo netjes. Genotype, fenotype, alias Blut und Boden, Nature 60 %, Nurture 40%, de mens willen we er niet bij.
Onder de boom voel je de echte Zon. Anderen zoeken het daarbuiten, zoeken wat zij kennen uit hun boeken dor. Werken met dorre machine, draaien naar eigen dunk, hopen op teken van leven om te kunnen zeggen: "mens onder boom, verbeeld je maar niks, ooit was je een oerknalpunt". De mensheid in een punt. Zo besprak men ooit engelen op de punt van een naald, duwden het hogere in het lagere. Oude wijn, nieuwe zakken?
Op Aarde staat de mens en ziet zijn werk in verten voor zich staan. De Zon verwarmt hem alle dagen. Stop niet, voordat hij ondergaat.
Is een houten boot van hout gemaakt? Een boot is gemaakt van de drang om te ontdekken, van lust naar avontuur, van zorg om de kinderen, van de kracht van je spieren, van verdrongen water en ook van hout.
Hoofd en voeten elkaar in het hart ontmoeten. De vrucht van Aarde en lucht is in ons bloed verweven. Wat vereent deze elementen tot ons levensinstrument? Oog- en orenspel glijdt langs u henen, waar het beneden zijn gloeiend weerklank vindt. En stroomt weer naar boven, doet hart en adem versnellen, klinkers komen als gezellen en zijn, boven in het licht tot woorden verdicht.
Zozo, sprak de fysicus, die aan het eind van de woestijn was aangekomen, dit moet toch wel de Formule van Alles zijn. Hij klonk niet overtuigd en voelde zich moe. 's Morgens stond hij op in een andere wereld, keek terug. En zag tien tenen. Zo begon een hele klim.
Zo gaan in hoge bergen en diepe dalen, ook samurai en hoofse dame hand in hand de tijden door.
When I look back on all the crap I learned in highschool, it's a wonder I can think at all. (Paul Simon). Als een blad gedroogd in een dik boek, zo wordt ons kennis gegeven. Kleur en geur zijn met het leven verdwenen. Kan de schilder het leven weer toevoegen? Orgaanvliezen poortwachter maken van de stof? De stof die gehoorzaam zich plooit tot wat gewild wordt? Organen dienstbaar aan het Geheel uitbeelden? Hoe volmaakt geheel is het Geheel, ieder deel een luisterend beeld van wat daarboven leeft en weeft. Het oudste leven in warmte en licht, in eigen wereldsfeer, wordt doorgegeven aan ons, die onszelf realiseren. Hoe kan het hoogste hier ontbreken? Wie materie op de troon zet, is aan het differentiëren, de uitkomst wordt nul. Wie de nul wil integreren tot het oorspronkelijke geheel, moet het verlorene toevoegen uit vrije wil.
Een stad, een universum gelijk, de vrijheid toegewijd.
Wie verbindt de tijden? Wij zijn het zelf, met schoonheid als troostende begeleider.
Mens, zie je spiegelbeeld in ons wirwarren. Wij zien het aldus: Een mens is een dier, een dier een lopende plant, een plant ingewikkelde stof, stof is deeltjes, deeltjes zijn geklonterde energie, dus jij bent energie. Wie spreekt daar zo? Het is Einstein & Co, staand op een wiebeltrapje in de kelder van het huis. Wie overeenkomsten zoekt en verschillen doet verbleken, laat natuur en mens hun band verbreken.
Professor Tulp, van de anatomische les, van spieren en van botten en drie eeuwen houtenklazerij. En nu zijn zonen, Watson en Crick, van genoom en chromosoom. De mens als chemische bandrecorder. Of toch een chemische piano? Wie vraagt er: wat zijn die toetsen en wie speelt erop? Het is de mens zelf die speelt en met dankbaarheid geniet van het instrument van zijn voorvaderen. Genoom is de naam voor het genetisch erfgoed van de mens. Dat is de bron die, als ware het een bandrecorder, steeds de benodigde eiwitten voor het lichaam maakt. Die bandrecorder wordt ook door allerlei invloeden zoals stress, liefde en motivatie via receptoren bestuurd. Dat systeem van kleine zintuigen wordt epigenoom genoemd.
Van Oersoep zijt gij gemaakt, tot verse oersoep zult gij terugkeren, sprak de kokkin, peinzend, roerend in de pan.
Paradijsje klein, steeds kom ik je tegen en jij groet mij even.
Trieste vrouw
Naar aboriginal kunst
Kleine tempel van twee oude monniken , 1 kilometer ten zuiden van het pottenbakkersplein in Bhaktapur.
dagdromende vrouw